Manastir Sopoćani se nalazi na izvoru reke Raške, u blizini Novog Pazara (15 km), na ograncima planine Golije.
Zaštitnik hrama i izgradnja:
Crkvu posvecenu Svetoj Trojici, podigao je Uroš I Nemanjić oko 1255.godine.
Arhitektura:
Sopoćanska crkva Svete Trojice pripada razvijenom raškom tipu gradevine, jednobrodna je, sa kupolom na visoko uzdignutom postolju. Spoljašnji oblici odaju izgled trobrodne bazilike sa spoljnom pripratom koja je dozidana u vreme cara Dušana, sa visokom kulom naspram ulaza u hram. Kameni okviri prozora i portala obradeni su na romanički način.
Slikarstvo:
Sopoćanske freske, nastale između 1263. i 1268.godine su dela najvećeg dometa u monumentalnom slikarstvu XIII veka ne samo u srednjovekovnoj Srbiji, nego i na celom području vizantijske umetnosti tog perioda. Vrhunac tzv.monumentalnog stila karakteriše freske sacuvane u naosu i oltaru, skladne kompozicije i stojeće figure koje podsecaju na antičke uzore.
Slikarstvo Sopoćana imalo je izuzetno snažan uticaj na potonje srpsko slikarstvo. Crkva je zapustela
1698.godine i bila je u ruševinama sve do 1925.godine kada je rekonstruisana.
Ime:
Manastir je dobio ime po reci Sopote, kako se prvobitno i zvao manastir, koja u starom srpskom jeziku oznacava mesto izvorišta, a njih je bilo, a i sada ih u kraju ima na desetine. Od njega kao izvorišta ponornice, potice reka Raška, pritoka Ibra.
Zaštitnik hrama i izgradnja:
Crkvu posvecenu Svetoj Trojici, podigao je Uroš I Nemanjić oko 1255.godine.
Arhitektura:
Sopoćanska crkva Svete Trojice pripada razvijenom raškom tipu gradevine, jednobrodna je, sa kupolom na visoko uzdignutom postolju. Spoljašnji oblici odaju izgled trobrodne bazilike sa spoljnom pripratom koja je dozidana u vreme cara Dušana, sa visokom kulom naspram ulaza u hram. Kameni okviri prozora i portala obradeni su na romanički način.
Slikarstvo:
Sopoćanske freske, nastale između 1263. i 1268.godine su dela najvećeg dometa u monumentalnom slikarstvu XIII veka ne samo u srednjovekovnoj Srbiji, nego i na celom području vizantijske umetnosti tog perioda. Vrhunac tzv.monumentalnog stila karakteriše freske sacuvane u naosu i oltaru, skladne kompozicije i stojeće figure koje podsecaju na antičke uzore.
Slikarstvo Sopoćana imalo je izuzetno snažan uticaj na potonje srpsko slikarstvo. Crkva je zapustela
1698.godine i bila je u ruševinama sve do 1925.godine kada je rekonstruisana.
Ime:
Manastir je dobio ime po reci Sopote, kako se prvobitno i zvao manastir, koja u starom srpskom jeziku oznacava mesto izvorišta, a njih je bilo, a i sada ih u kraju ima na desetine. Od njega kao izvorišta ponornice, potice reka Raška, pritoka Ibra.
Нема коментара:
Постави коментар